Deze week ben ik in mijn heel nabije omgeving opnieuw geconfronteerd met kanker.
Voor de derde keer in precies vijf jaar. Alleen ben ik het niet deze keer.
Ik heb best getwijfeld of ik dit blogbericht zou schrijven, maar op dit moment is dit het enige dat ik kán schrijven.
Een hartenkreet en een oproep aan jullie: besef hoe kostbaar en hoe kwetsbaar het leven is.
Je hebt borstkanker gehad en je bent er nog.
Je hebt het overleefd en er ligt nog een nieuw stuk leven voor je.
Je bent blij en opgelucht en tegelijkertijd ben je je evenwicht kwijt.
En dat is logisch, want kanker raakt je op alle niveaus. Er is geen knop die je om kunt zetten om van overleven naar leven te gaan.
Het is een proces, waarin je leert leven vanuit hoe het nu is.
Waarin je leert om te gaan met onzekerheid over de toekomst, angst en gepieker en waarin je gaat ontdekken wat jij verder met je leven wilt.
En dat gaat niet vanzelf. Daar moet je wel iets voor doen.
Je wordt niet op een ochtend wakker en je hebt opeens het licht gezien.
Hier ben je niet voor ‘opgeleid’ en het is allemaal nieuw voor je.
Voor je het wist zat je in de ‘borstkankertrein’, die maar doordenderde. En als je behandelingen klaar zijn, stap je uit op een onbekend station en moet je de weg leren vinden in een nieuwe omgeving.
Het leven brengt dingen die we liever niet hadden gehad.
Die niet op ons verlanglijstje stonden, maar die we wel hebben gekregen.
Je kunt het leven de schuld geven en verongelijkt zijn dat dit je overkomt.
Of achteroverleunen en verwachten dat een ander het voor je oplost.
Blijven hangen in slachtofferschap en zelfmedelijden en zuchtend zeggen dat je hier maar mee moet leren leven.
En ik kan je vertellen, daar schiet je helemaal niets mee op.
Het kost alleen maar tijd. Kostbare, onvervangbare tijd want elke dag die niet geleefd is, komt nooit meer terug.
In plaats daarvan wil ik jullie uit de grond van mijn hart oproepen om regie te nemen.
Blijf niet zitten, blijft niet achteroverleunen, maar neem het heft in eigen handen.
Veel van wat je nu doormaakt is logisch en normaal. Er is niets mis met je, je mist alleen de kennis en gereedschappen om hiermee om te gaan.
Zie waar je nu bent als een startpunt, van waaruit je gaat vertrekken.
Stop met jezelf te vertellen hoe erg het is wat er allemaal niet meer kan, zonder actie te nemen.
En vraag je dit af: ‘Hoe zou ik terugkijken op de tijd die achter mij ligt als een dierbare kanker zou krijgen?’
Misschien is deze boodschap confronterend. Harder dan je van mij gewend bent.
En geloof mij, hij is niet bedoeld om iemand te kwetsen, maar wél om je wakker te schudden.
Want ik ondervind het op dit moment aan den lijve.
En gelukkig kan ik, als ik terugkijk, zeggen dat wij het leven vieren.
Niet met grote reizen of enorme uitspattingen, maar met de kleine intieme dingen, die zo waardevol en dierbaar zijn.
Niet gehinderd door angst maar gedreven door het besef dat het leven nu is en dat het alleen nu geleefd kan worden.
Ik ben blij dat ik van het begin af aan het heft in eigen handen heb genomen en regie heb gepakt.
Dat ik heb gedaan wat nodig was om van óverleven weer naar leven te gaan. Niet alleen maar voor mijzelf, maar ook voor hen van wie ik zielsveel houd.
Want het leven is onvervangbaar, kostbaar en o zo kwetsbaar.
Heb jij het gevoel dat je stilstaat en niet vooruitkomt? Dat je blijft hangen en slecht in je vel zit? Wil jij niet langer afwachten maar zelf de regie nemen, zodat jij nooit in spijt achterom hoeft te kijken? Laat mij je dan op weg helpen met een aantal goede inzichten en tips, zodat ook jij weer volop van het leven kan gaan genieten. Nú is het moment.
Klik op de button om je aan te melden voor een gratis online gesprek.
