Ze kijkt mij vertwijfeld aan. ‘Ik weet het niet ‘, zegt ze nog een keer.
‘Wat weet je niet?’, vraag ik. ‘Ik weet het allemaal even niet’, zegt ze. ‘Het lijkt alsof ik mijzelf kwijt ben. Wie weet wat de toekomst gaat brengen, misschien word ik 80, misschien ben ik er over vier jaar niet meer. Het maakt mij zo onzeker, ik heb houvast nodig.’
Zekerheid en houvast, daar houden we als mensen van.
Want onzekerheid is spannend, je weet immers niet wat er gaat gebeuren. Daarom zijn we op zoek naar grip, naar houvast.
En dat is heel begrijpelijk, want grip geeft je een gevoel van veiligheid. Je staart niet langer in het luchtledige, maar hebt iets om je aan vast te houden. Een plan, een scenario, een beeld van hoe het er allemaal uit moet zien.
Toen je borstkanker kreeg, heb je ervaren dat alles zomaar anders kan zijn.
Dat je geen controle hebt en het houvast dat je dacht te hebben, van het ene moment op het andere verdwenen kan zijn. Misschien dacht je te weten hoe het leven zou lopen, maar opeens stond alles op losse schroeven.
En nu je klaar bent met je behandelingen, had je gehoopt weer zekerheid te vinden.
Maar dat blijkt niet het geval en dat maakt je onrustig, want je ontdekt dat je meer níet weet dan wel.
En hoe graag je ook zou willen, daar kan je niet omheen. ‘Niet weten’ is een onderdeel van het leven, of je het nu wilt of niet. Dat is altijd zo geweest, alleen nu je borstkanker hebt gehad ben je je er opeens ook van bewust.
Maar kijk ook eens naar de andere kant van het ‘niet weten’.
De mogelijkheden, de verrassingen, de verwondering.
Het leven als de mand vol pakjes met Sinterklaas of onder de boom met Kerstmis.
Je weet niet wat erin zit, dus alles is mogelijk.
Wij koppelen niet-weten zo vaak aan moeilijke, nare of angstige dingen en verliezen de andere kant snel uit het oog. De deuren die opengaan, als die ene deur dicht gaat.
Na je behandelingen weet je wat je achter de rug hebt.
Je weet dat je het hebt overleefd.
Je hebt ontdekt dat je moediger en krachtiger bent, dan je had verwacht.
Nu ligt het leven weer voor je en wat de toekomst brengt weet niemand.
En ja, dat is spannend én tegelijkertijd vol mogelijkheden.
Vraag jezelf eens af of jij kunt leven met het ‘niet-weten’. En welke kant zie jij vooral?
Laat je dat hieronder weten?
Ik sta met veel plezier weer in het leven. Trots op m’n lijf en eigenlijk niet bang ervoor. Het enige waar ik geen grip op heb is, kan ik het werk nog aan. Merk zo dat ik er zo veel vermoeider ben als ik gewerkt ben. Ook al is het maar 3 uurtjes per week, ik merk dat ik niet veel aan kan. Kom ik nog ooit terug. Ik weet het niet en dat frustreert me.
Hoi Sandra, dank voor je reactie. Fijn dat je met plezier in het leven staat, dat is belangrijk. En ik begrijp helemaal dat het je frustreert om niet te weten of je ooit weer helemaal aan het werk komt. Kun je proberen om daarin niet te ver vooruit te kijken, maar per dag en per week te kijken hoe het gaat? Het eindresultaat voor nu even los te laten. Door zo ver vooruit in de toekomst te willen kijken, bouw je extra spanning op en dat slurpt energie. Succes en lieve groet, Martha