Kun je me helpen?
Vanonder haar piepkorte haartjes kijken haar ogen mij hoopvol aan.
“Ik heb het gevoel dat ik de vaardigheden mis om hiermee om te gaan.
Ik weet niet hoe ik het aan moet pakken.
Ik ben hier gewoon nooit op voorbereid.
Ik wil geen patiënt meer zijn, ik wil gewoon het leven weer in.
Ik ben een ander mens geworden, ook in positieve zin.
Maar zelfs daar moet ik aan wennen.
Ik ben veranderd en ik wíl en kán niet meer doorgaan zoals ik ging.
Maar hoe dan wel, dat weet ik nog niet.”
Ze zwijgt.
Ik begrijp precies wat ze bedoelt.
Je bent er nooit op voorbereid dat je een ziekte als kanker krijgt.
Je bent nooit voorbereid op de rollercoaster die dan van start gaat.
Je bent nooit voorbereid op hoe je het leven daarna weer op kunt pakken.
Hoe je je draai weer vindt in die totaal veranderde werkelijkheid.
Ik heb deze fase net zo gehad en voor jou is het vast ook herkenbaar.
Dóórleven na kanker heeft veel facetten.
Het is leven met je sterfelijkheid.
Het is leren omgaan met onzekerheid.
Het is leren dealen met angst en gepieker.
Het is keuzes maken, die passen bij wie jij geworden bent.
Keuzes, die lastig kunnen zijn en pijnlijk.
Soms moet je leren leven met tijdelijke of blijvende fysieke beperkingen.
Betekent dit dat je nog steeds patiënt bent?
Dat er iets mis is met je?
Nee natuurlijk niet, je bent alleen bezig de kunst van het leven opnieuw te verkennen.
Je hebt nieuw gereedschap nodig, nieuwe tools.
Je bent een levenskunstenaar, die nieuwe vaardigheden aan het verwerven is.
Vaardigheden om regie over je leven te nemen.
En dat is iets anders dan controle, want controle hebben we niet.
We weten niet wat het leven ons zal brengen.
Maar regie betekent het heft weer in handen nemen in de situatie zoals die geworden is.
De regie terugnemen is belangrijk.
Het stopt je gevoel van machteloosheid, van meegevoerd worden in de stroom van gebeurtenissen.
Het geeft jou je kracht terug.
En ja, ik kan haar helpen.
We gaan samen aan de slag en een paar maanden later zie ik een andere vrouw.
Ze heeft haar draai gevonden.
Ze is zeker van zichzelf, weet wat ze wil en is gestopt met vergelijken.
“Vroeger is vroeger en nu is nu”, zegt ze vastberaden.
En zo is het.
Vind je het leven na borstkanker moeilijk? Kun je je draai niet vinden en weet je niet waar te beginnen? Of zijn er andere dingen waar je tegenaan loopt? Meld je dan gerust aan voor een gratis Skype gesprek van 30 minuten, waarin ik je een aantal inzichten en handvatten geef om weer volop van het leven te kunnen genieten.
Mooi omschreven sterke vrouw. Voor mij ben je een held😃
Dank je wel, Marita. Wat lief dat je dit zegt. Fijne dag!
Dank je wel Martha.. je hebt precies de omslag weer gegeven waar ik nu in zit. Ik voel me geen patiënt en ik wil het ook niet meer zijn. Heft weer in eigen handen door letterlijk thuiszorg afbouwen en duidelijke keuzes te maken voor mezelf. Het is wel wennen want dit ben ik niet gewend van mezelf. Altijd voor anderen gezorgd vóór de kanker. En Nu? Focus op gezondheid en wat wel goed gaat ondanks mijn beperkingen en uitzaaiingen. Ik voel me niet ziek en zo wil ik ook niet meer benaderd worden door mezelf en anderen. En dat is lastig vind ik.. bij anderen zie ik nog steeds de angst in hun ogen terwijl ik zelf geen angst voel. Ik zie hun medelijden als ik in mijn rolstoel rondrij terwijl ik aan het genieten ben van de natuur. Het blijft een uitdaging om het goedbedoelde gesprek over ziekte naar het leven te keren.
Hoi Jacqueline, dank je wel voor je reactie.
Ik begrijp helemaal wat je bedoelt. Je hebt inderdaad niet alleen te dealen met jezelf maar ook met je omgeving. En het is heel herkenbaar dat er soms een behoorlijke kloof is tussen hoe je het zelf ervaart en wat anderen -met alle goede bedoelingen- denken.
Je kunt het ook uitleggen aan mensen. Dat jij focust op leven en niet op ziekte. Ook al zal niet iedereen het begrijpen, jij neemt daarmee het heft in handen en daarmee ben jij patiënt-af. Kennelijk is het nu tijd om voor jezelf te zorgen en jouw wensen kenbaar te maken en daar ben je goed mee bezig.
Succes en liefs!
Lieve Martha,
Zeer herkenbaar wat je schrijft. Ik ben bezig met de stappen zoals beschreven in het boek van Julia Cameron, The Artist Way. Het is een van de vele handreikingen om te overleven te herkennen en meer te leven. Voor mij past die methode goed. Geweldig dat jij vrouwen begeleidt naar meer levendigheid! Veel succes en plezier daarbij.
Hartelijke groet,
Carlien
Lieve Carlien, dank je wel voor je reactie.
Fijn om van je te horen. Ik hoop dat het goed met je gaat.
En het is inderdaad zo belangrijk om bij je eigen gevoel te blijven, ook al begrijpt niet iedereen dat.
Zo zoeken we allemaal onze eigen weg en dat is ook de enige weg die we kunnen gaan.
Liefs, Martha